Titel
Zonder titel
Afmetingen
50 x 50 cm
Kunstenaar
Rob Bouwman (1981)
Techniek
Polyurethane, papaverolie en radiotorlak op doek
Prijs
Geschonken aan Stedelijk Museum Schiedam
Rob is oorspronkelijk begonnen met het schilderen vanuit het materiaal en het herhalen van een tijdsgebonden handeling in combinatie met de tactiliteit van het schilderen zelf. Hij schildert in zwart en wit en besteed veel aandacht aan het werkproces zelf. Het probleem dat in eerste instantie opdoende was het mengen van de verf op zo’n manier dat het bewerkbaar was met zijn handen. De doeken hebben een lange voorbereiding nodig. Er worden vele lagen met radiotorlak over elkaar aangebracht en deze worden weer gepolijst tot het uiteindelijk gewenste resultaat. Dit is een glad oppervlak waar hij met zijn handen overheen kan gaan zonder dat hij last heeft van al te veel haperingen in de beweging tijdens het contact hebben met het oppervlak. Het contact met het doek en de verf is in die mate belangrijk dat het bepaald hoe de afdruk en het patroon eruit gaat zien. Een beweging is belangrijk omdat dit gelijk een resultaat laat zien van wat er op dat moment gebeurt. Het is als het ware een registratie van tijd en wat er in deze tijdcyclus gebeurt. Hij werkt hoofdzakelijk met zijn handen. Hij doet latex handschoenen aan en let goed hoe strak ze om zijn handen zitten omdat elke kreukel een andere afdruk veroorzaakt. Dat is een belangrijk detail in zijn werk. Aanraking en de mogelijkheid van de textuur hiervan beïnvloeden om zo tot een ander gebaar te komen. Hetzelfde geldt als hij gebruik maakt van bijvoorbeeld een stukje antislipmatje of een stuk bubbeltjes plastic die hij om zijn handen heen bindt. Dat geeft een meer gecompliceerd beeld en weer nieuwe mogelijkheden om tot zijn beeld te komen. Hij kijkt zorgvuldig naar de patronen en maakt keuzes in materialen die hij geschikt acht. Hij merkt dat de druk op het doek wordt uitgevoerd met zijn vingers en handen, de mening van de verf in combinatie met de textuur van het materiaal van cruciaal belang is voor het maken van een patroon die een afdruk laat zien, die zichzelf op een bijna machinale manier herhaalt. Hij maakt geen vloeiende bewegingen, maar de patronen ontstaan door middel van minimale schokkerige bewegingen, waarbij de druk op de hand leidt tot meer of minder schokkerige beelden en dus andere schakeringen.