In een sterk clair obscur naar voorbeelden van Caravaggio schildert Tim zijn zelfportret in zijn onmiskenbare eigen signatuur. Zijn basale angst voor slangen, als kind trapte hij erop en schrok geweldig, zien we in de slang die – gelukkig voor  hem – rond zijn voeten kronkelt, maar wel in zijn knie lijkt te verdwijnen. Maar ook de rook neemt gaande weg de vorm aan van de slang, als een angstvisioen in zijn hoofd. Voer voor psychologen?