Titel

Remnant (2020)

Afmetingen

145 x 100 cm, voorzien van zwart houten baklijst

Kunstenaar

Ide André (1990)

Techniek

Acrylverf, lak, zeefdruk en UV-print op doek

Prijs

4.600 euro

De laatste jaren is Ide veel bezig geweest met touwen als schilderhulpmiddel om de verf op het doek te krijgen via slaande bewegingen. Ide werkt vaak met een nog niet opgespannen doek, en bepaalt later welk stuk hij wil gebruiken. Op den duur blijven er dus veel ongebruikte stukken doek over. Door twee van zulke reststukken aan elkaar te naaien, geeft Ide dit doek genaamd Remnant, overblijfsel, weer een nieuw leven aan dat wat we eerst als onbeduidend reststuk beschouwen. Het werk nodigt daardoor uit om onze eigen ‘overblijfselen’ opnieuw te construeren en te waarderen.

We (Koen Delaere en Ide) geloven allebei dat het werk op zichzelf onderdeel is van een netwerkcultuur, dat buiten het schilderij van alles leeft wat onderdeel wordt van het werk. Dat kan je eigenlijk zo breed trekken als je zelf wilt. Dat kunnen vrienden of familie zijn, het kan eten, muziek of poëzie zijn. Het is een soort van leefwereld waarin dat werk ontstaat of waar het mee rijmt. Er is een tekst van Jan Verwoert in zijn essaybundel COOKIE! (2013) over rhythm en rhyme. Dat gaat over hoe het schilderij op zichzelf staat en pretendeert niet zozeer meer te zijn dan wat het is: een actie op een doek, maar het kan gaan rijmen met al die dingen die nabij zijn in het netwerk van het schilderij.Mijn touwenserie noem ik de RRR-serie, ik verzamelde woorden met de letter ‘r’ in teksten die ik las, zoals ropes, repetition, relation, rhyme, rhythm, rattle, ga zo maar door. Het komt van het bekende rock ‘n roll-nummer van Bill Haley, maar het is geen rock ‘n roll show zoals de gitaren, kabels en versterkers misschien suggereren. Wij (Koen Delaere en Ide) hebben, en daar is de touwenserie (RRR) mee begonnen, afgelopen jaar een werkbijdrage gekregen van het Mondriaanfonds. Toen hebben we een projectonderzoek gedaan, The Performance Picture, waarbij we veel bij elkaar op studiobezoek kwamen en naar performances of concerten gingen, en zo onderzoek deden naar de manier waarop ons werk tot stand komt. Binnen ons werk is er een picturaal element, een puur esthetisch ding, oftewel het schilderij zelf en daarnaast een performatieve houding, dus eigenlijk de sociale netwerken waarin het werk tot stand komt. Die spanning daartussen vinden wij allebei heel interessant.

Uit: Metropolis M