Performance Art is presentaties voor een publiek. Performance art begon in de jaren ’60 als een live performance met een echt publiek. De performances kunnen worden gepland of spontaan gebeuren. Nu geeft een genre van performance kunstenaars voorstellingen in openbare ruimtes. Publieke performance kunstenaars gebruiken hun kunst als straatartiesten door de straten te gebruiken om gewone mensen en sociale kwesties te betrekken en later de toeschouwer met het werk interacteren.

Een kunstenaar die performance art doet is LIUBA, een performance kunstenaar en videokunstenaar. Ze werkt met performance art, urban interactieve openbare kunstwerken, video, video-installatie en mixed media werken.

Tijdens de eerste openingsdag van de Biënnale van Venetië in 2015 ontving ik tijdens het wandelen in de Giardini, heimelijk overhandigde ze mij persoonlijk een dichtgevouwen boodschap. In de trant van Magrittes schilderij met daarop een pijp en daarop de tekst ‘Dit is geen pijp’, is dit geen onderdeel van een – naar mijn oordeel zeer geslaagde – performance.

Op haar website schrijft LIUBA over dit werk:

Deze keer deed ze geen performance art, en ze verklaarde dit door de bezoekers een stukje papier te geven waarop ze inderdaad verklaarde dat ze geen performance deed: “This is not a performance art piece”, getekend Liuba.

Een geschreven verklaring dat zijn eigen inhoud in twijfel trekt veroorzaakt verwarring bij de ontvangers, waardoor de grens tussen wat het leven voorstelt en wat kunst voorstelt vervaagt. Tegelijkertijd nodigt de non-performance ons uit om te reflecteren op de aard van taal en op het concept van waarheid en leugens, het schudden van de kaarten.