De koel blauwe kleur maskeert de centrale vrouw als onbereikbare godin, als een afstandelijke minnares, waarvoor afstand gepast lijkt. Fascinerend kijken we naar de zachtere alter ego’s, verhulde metgezellen achter sluiters, waardoor het scherp stellen moeilijk wordt. Een drie-eenheid, misschien wel de Drie Gratiën van de hedendaagse schilderkunst, wie weet. Wie kijkt naar wie en wie en wie is feitelijk de geobjectiveerde, dat is het dilemma van dit imponerende schilderij.